حسن شجاعی/ مدیرمسئول
روز دانشجوی ۱۴۰۱ هم گذشت و اتفاقات و وقایعی که در این روز بین مسئولان و دانشجویان روی داد نشان دهنده نوش دارویی است که شاید برای درمان اندکی دیر به دست صاحب اصلی آن رسیده باشد.
در روزی که به پیشینه تاریخی آن، همواره تقابل جای تفاهم و تعامل را گرفته، اینبار تقابل از جنس و نوعی دیگر بین طلبکار و بدهکار روی داد و متولیان اداره جامعه امروز ایران، در قامت رئیس جمهور و رئیس مجلس و شهردار تهران و … بین دانشجویان رفتند تا شاید شنونده سخنانی باشند که این روزها از کف خیابان ها شنیده می شود.
نکته ای که در این میان حایز اهمیت است، نادیده گرفتن مطالبات مردمی و عدم اعتراف مسئولان امر به ناکارآمدی ها و ناتوانی ها در اداره امور است و همواره یک نگاه طلبکارانه و از سر «وهم» قدرت وجود دارد که هرگونه اعتراض را تنها در کلام می پذیرد و در مقام عمل، به شدیدترین بخش ممکن با آن برخورد می کند.
اینجاست که دانشجوی جوانی که سرتاپا شور و نشاط و تحول خواهی در ذات اوست، این رفتار را بر نمی تابد و آنگونه سخن می گوید که در این دیدارها شاهد بودیم.
حتی وقتی مقام مسئولی که افتخارش بچه فلان منطقه محروم تهران است و با صدای در گلو انداخته، خود را بخشی از جامعه امروز ایران می داند، به تمسخر با دانشجویان صحبت می کند و با متلک آن ها را مورد استهزا قرار می دهد.
همین چند روز پیش بود که سرمربی تیم ملی ژاپن تا کمر خم شد و بابت حذف از جام جهانی از یک ملت عذرخواهی کرد، اما اینجا همیشه جای طلبکار و بدهکار جابجا شده و دریغ از یک عذرخواهی ساده تا شاید اندک مرهمی باشد برای دلهای داغداری که در این روزها عزادار عزیزانشان هستند.
آقایان مسئول، نسل من و امثال من عادت به مدارا و ساختن با خوب و بد آنچه بر سرش آوار شده دارد، اما اگر قرار باشد با همین فرمان با نسل جدید رفتار کنید آنی می شود که امروز در خیابان ها می بینید و با خط و نشان و توپ و تشر برای ماندن در صحنه جری تر از قبل می شود.
لطفا دست از حکمرانی دستوری بردارید و اجازه دهید جامعه و نسل جدید برای خود و آینده اش تصمیم بگیرد، زیرا دیر یا زود باید به تغییر نسل و اندیشه ها تن داد، چه بهتر که این مسیر با حداقل آسیب و خسران برای این مرز و بوم و مردم نجیبش رخ دهد.
