گروه فرهنگی- محمد عرفان رفیعی
«اکبر عالمی» مجری، منتقد سینما و مستندساز بامداد سه شنبه (۲۲ مهر) در سن هفتاد و پنج‌سالگی، به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در یکی از بیمارستان های تهران بدرود حیات گفت.
به گزارش «وطن روز»، اکبر عالمی مستندساز، مجری برنامه‌های تلویزیونی و از متخصصین لابراتوار و آرشیو که به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در فرآیند ساخت یک فیلم مستند در بیمارستان بستری شده بود، بامداد روز ۲۲ مهرماه بدرود حیات گفت و پس از آن اردشیر عالمی، فرزند این کارگردان درگذشت او را در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نیز تأیید کرد.
اکبر عالمی که متولد تیرماه ۱۳۲۴ در اهواز بود، اصالتاً اهل دامغان است، اما به اقتضای شغل پدرش که دامپزشک بود و به شهرهای مختلف سفر می‌کرد در ۱۸ تیر ماه ۱۳۲۴ در اهواز به دنیا آمد. دوساله بود که به محله معصوم‌زاده دامغان و زادگاه پدری‌اش بازگشت. او در ۱۷ سالگی به عشق سینما راهی تهران شد و رشته رادیو تلویزیون را در دانشکده هنرهای دراماتیک خواند و کارشناسی ارشد را در رشته سینما از دانشگاه تربیت مدرس گرفت و سپس مدرک دکترای سینما را از کشور انگلیس اخذ کرد و به ایران بازگشت.
این مجری و کارشناس تلویزیون و همچنین استاد دانشگاه تربیت مدرس، از جمله کارگردانانی است که در عمده فعالیت هایش در ژانر سینمای مستند عرضه شده است. او که فارغ‌التحصیل رشته سینما از دانشکده هنرهای دراماتیک و دارای مدرک دکترای سینما از انگلستان است و از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶ عضو فرهنگستان هنر و فرهنگستان زبان و ادب فارسی بوده است، فعالیت اش را در تلویزیون از سال ۱۳۶۰ آغاز کرد.
اکبر عالمی در آخرین گفتگوی خود به خبرنگار «وطن روز» در ارتباط با حضور اش در تلویزیون گفت: در سال ۱۳۶۱ ما به طور کلی دو شبکه تلویزیونی در اختیار داشتیم.یکی تلویزیون آموزشی که در انتهای خیابان الوند بود و دیگری تلویزیون سراسری کشور که در جام جم بود. آقای غلامحسین کرباسچی که بعد ها شهردار تهران شدند، در آن ایام مدیریت شبکه ۲ را بر عهده داشتند. شبکه ۲ شبکه آموزشی بود ولاغیر. به هر حال از من درخواست شد تا به همراه دو تهیه کننده توانا شروع به همکاری کنیم و یک مجموعه تلویزیونی آموزشی که زمان آن هر هفته به مدت یک ساعت باشد، در ارتباط با شیوه تولید فیلم های سینمایی، مستند، انمیشن و … تولید کنیم. من واقعاً به هیجان آمدم از این پیشنهاد و گفتم که ممکن است مباحث کمی طولانی شوند و در یک قسمت نشود به آن پرداخت و در طی چند جلسه باید به توضیح آن پرداخت که خوشبختانه این موضوع با موافقت مدیران شبکه دوم روبه رو شد و در سال ۱۳۶۲ اولین قسمت آن با نام «آن روی سکه» بر روی آنتن تلویزیون رفت.
عالمی در ادامه و در پاسخ به رمز موفقیت برنامه هایش در آن دوران تصریح کرد: نکته مهمی که باید به آن اشاره کنم، وجود تهیه کننده است که می تواند تا حد بسیار زیادی در تولید هر برنامه موفقی موثر واقع شود که در آن ایام من نیز از وجود چنین تهیه کننده ای برخوردار بودم.
اکبر عالمی در ادامه افزود: خوشحالم که مجموعه«آن روی سکه» با بیش از ۶۰ ساعت تولیدی در چندین نوبت از تلویزیون پخش شد و علاوه بر آن خوشحالم که در شهرهای مختلف انجمن های سینمایی این مجموعه را ضبط کردند و در کلاس های سینمایی به تدریس آن پرداختند.
اکبر عالمی علاوه بر کارگردانی و تدریس، تجربه بازیگری نیز داشت. او اولین بار با فیلم بابا نان داد (سال ۱۳۵۱) به صورت حرفه ای پا به عرصه سینما گذاشت و پس از آن بود که مدتی ریاست لابراتوار وزارت فرهنگ و آموزش عالی و مسئولیت لابراتوارهای سازمان صدا و سیما را نیز عهده‌دار شد و با خدمت بزرگ خود مانع از نابودی این آرشیوهای مهم شد.
عالمی در سال ۱۳۷۱ به تولید برنامه مهم «هنر هفتم» پرداخت و در این ارتباط به خبرنگار «وطن روز» گفت:در سال ۱۳۷۰ بود که آقای مهدی فریدزاده مدیر شبکه اول تلویزیون یک روز مرا برای ناهار به اتاق خودشان دعوت کرد. در آن دیدار از من خواسته شد که هم به عنوان نویسنده و هم به عنوان مجری کارشناس برنامه «هنر هفتم» را برای تلویزیون تولید کنم.
عالمی در ادامه به آغاز تولید این برنامه اشاره کرد: در ابتدا ترس آن را داشتم که فیلم هایی که تاریخ مصرف آن ها گذشته است و به بیش از سی سال قبل باز می گردد چرا باید با باز خورد مثبت مردم رو به رو شود؟ اما در ادامه وقتی لیست آثار را دیدم پی به ارزش آن آثار فاخر بردم که بخش مهمی از آثار سینمای جهان بود. پس تصمیم گرفتم که ابتدای هر برنامه، ۵ دقیقه به توضیح در ارتباط با فیلم بپردازم و پس از آن بینندگان را به تماشای فیلم دعوت کنم و در انتها هم ۲۰ دقیقه زمان داشتم تا به همراه مهمان برنامه به تحلیل فیلم بپردازیم که تا آن ایام، آن طور که باید و شاید جای نقد فیلم در تلویزیون بسیار خالی بود و می شود اذعان کرد «نقد» چندان در تلویزیون مرسوم و رایج نبود.
عالمی در بخش پایانی صحبت های خود تاکید کرد: با آن که ساعت پخش این برنامه بسیار بد بود و از ساعت ۲۳ پنجشنبه شب ها تا ساعت ۲ بامداد ادامه پیدا می کرد، اما خوشحالم که با بازخورد و استقبال مثبت مردم روبه رو شدم و متوجه شدم که این برنامه جای خود را در بین مردم علاقه مندان به سینما باز کرده است. به طوری که هر هفته علاقه مندان جدی به سینما منتظر پخش آن بودند.
اکبر عالمی که در سال ۱۳۷۱ مجری و کارشناس برنامه هنر هفتم بود به عقیده بسیاری، اثرگذارترین برنامه تلویزیون در رابطه با سینما را پایه گذاری کرده است. عالمی در ساخت و ارتقای سینمای مستند نیز نقش به سزایی داشت و از این رهگذر آثار بسیاری همچون: مروارید خلیج فارس (۱۳۸۷) و خلیج فارس، نواحی نه گانه (۱۳۸۳-۱۳۸۷) را ساخت.
عالمی در عرصه تالیف نیز سال ها به فعالیت پرداخت و تالیفات بسیاری را به جامعه هنری تقدیم نمود، تالیفاتی همچون: کتاب قدرت واژگان (فرهنگنامه‌ای به زبان انگلیسی از انواع واژگان تخصصی هنرهای مختلف اعم از هنرهای تجسمی، سینما، عکاسی، تلویزیون و تئاتر، به همراه شرح و تفسیر آن‌ها)،کتاب تمهیدات سینمایی، کتابی در چهار بخش که به جلوه‌های ویژه سینمایی می‌پردازد. کتاب فرهنگ جامع انیمیشن، کتابی پیرامون اصطلاحات معمول بین انیماتورها و به طور کلی درباره تعابیر و اصطلاحات علمی انیمیشن که زیر نظر اکبر عالمی توسط فرناز خوشبخت تألیف گردیده است.
اکبر عالمی در عرصه گویندگی نیز فعالیت های چشمگیری داشت، به طوری که در مستند های مرز پُر گهر(ساخته هومن ظریف ۱۳۸۹) و همچنین مستند گل گلاب به روایت هما (ساخته هومن ظریف ۱۳۹۸) به عنوان گوینده نریشن به فعالیت پرداخت.
در هشتم اسفند ۱۳۹۳ همزمان با برگزاری جشن تصویر سال در خانه هنرمندان ایران طی مراسمی، از یک عمر تلاش اکبر عالمی در عرصه عکاسی و سینما تجلیل و از این استاد دانشگاه به عنوان معمار کلمه با دانشی چندوجهی یاد شد.
اکبر عالمی که از شاخص ترین چهره های تلویزیونی و مطبوعاتی به شمار می آمد در مهر ماه ۱۳۹۹ در پی تولید مستند تازه اش به بیماری کرونا مبتلا شد و متاسفانه در بامداد سه شنبه(۲۲ مهر) پس از عمری فعالیت در عرصه فرهنگ و هنر بر اثر بیماری کرونا جان به جان آفرین تسلیم کرد.
