گروه فرهنگی-شیما ناصری

نویسندگی نوعی پیام‌رسانی است که پیامش، نوشته و پیام ‌رسانش، نویسنده و پیام‌گیرش، خواننده و ابزارش قلم است. نویسنده با قلم خود، پیام را به ذهن و روح انسان انتقال می‎‌دهد و با این پیام می‌تواند روح آدمی را تسخیر و دچار تخریب یا جلا کند.
در لا‌به‌لای صفحات ادبیات، سراغ ادبیات پایداری یا ادبیات مقاومت رفتیم. ادبیاتی که در گوشه‌، گوشه زندگی مردمان سرزمین‌مان در دوران هشت سال دفاع مقدس به‌طور ملموس حس می‌شود. ادبیاتی از جنس ایستادگی در برابر مستکبرین که غیرت مردان غیور ایران زمین را شعله‌ور نمود تا مردان این سرزمین غیورمردی خود را به رخ جهانیان بکشند. «وطن روز» در همین راستا با یکی از نویسندگان ادبیات پایداری به گفت‌و‌گو پرداخته است.
کبری خدابخش‌دهقی، استاد دانشگاه و نویسنده حوزه ادبیات پایداری و حوزه تخصصی نهج‌البلاغه است. وی تا کنون بیش از ۲۰  اثر در زمینه نهج‌البلاغه و ادبیات پایداری روانه بازار نشر کرده است. از جمله کتب وی در زمینه ادبیات پایداری میتوان به: عزیزتر ازجان (نشر۲۷بعثت)، به همین سادگی (روایت فتح)، مجید بربری و چشم‌روشنی و محسن‌ما (نشر دارخوین) و در انتظار پدر(نشرشهیدکاظمی) اشاره نمود.
وی متولد ۱۳۶۵ شهرستان دهق واقع در شهر اصفهان و فارغ‌التحصیل کارشناسی‌ارشد رشته نهج‌البلاغه است و در کنار تدریس در دانشگاه به فعالیت نویسندگی نیز می پردازد.
خدابخش در ابتدای سخنان خود گفت: وقتی شروع به تحصیل در رشته تخصصی نهج‌البلاغه کردم، به خاطر شرایط این رشته شروع به نوشتن کردم تا اینکه به‌طور اتفاقی با انتشارات روایت فتح آشنا شدم و بعد وارد حوزه ادبیات پایداری شدم.
خدابخش در ادامه به خبرنگار «وطن‌روز» درمورد مدت زمان نوشتن گفت: به طور متوسط هفته‌ای دو روز در میان روزی حدود ۳-۲ ساعت می‌نویسم و این‌طور نیست که منتظر بمانم تا چیزی به ذهنم برسد، بعد شروع به نوشتن کنم و همیشه قبل از نوشتن قالب و شکل کار را مشخص می‌کنم. مثلاً وقتی مصاحبه‌های دوستان شهدا یا همسران شهید و یا… را می‌خوانم یا گوش می‌دهم بر اساس آن از دانای کل یا اول شخص، شروع به نوشتن می‌کنم. نکته مهم این است که باید قبل از کار شکل و قالب آن حتماً‌ مشخص شود.

وی در ادامه و درخصوص بازنویسی نوشته هایش بیان کرد: نوشته‌هایم را خیلی بازنویسی می‌کنم. ممکن است یک نوشته را ۵بار بازنویسی کنم. وی تصریح کرد: آثار خود را نقد نمی‌کنم و منتقد خوبی حداقل برای کتاب‌های خودم نیستم، چه برسد به آثار نویسندگان دیگر و خودم را در جایگاهی نمی‌بینم که کتب همکاران دیگر را نقد نمایم. به نظر من نقد شبیه رشته ادبیات، هنر، تاریخ و… یک رشته تخصصی است و کسی که تخصص‌ دارد، باید کتاب را نقد کند. مثلاً در شبکه‌های اجتماعی متاسفانه شاهد این هستیم که یک خواننده، با آن‌که هیچ تخصصی در حوزه ادبیات ندارد، کتب نویسندگان مختلف را نقد می‌کند و به نظر بنده کار پسندیده‌ای نیست. اگر قرار بر این است که کتابی نقد شود، حضور نویسنده الزامی است و نقد در صفحات مجازی، بدون اینکه نویسنده اطلاع پیدا کند کار درستی نیست. نقدی را خوب می‌دانم که یک فرد متخصص ادبیات آن رابیان کرده باشد، نه یک خواننده که بعد از خواندن اثر براساس باب میل نبودن و سلیقه‌اش آن را غیرتخصصی نقد کرده است.
این نویسنده گفت: حین نوشتن، اصول داستان‌نویسی را خیلی رعایت می‌کنم. همچنین اصول اولیه که یک داستان براساس آن شکل می‌گیرد را رعایت و از خودم شروع به نوشتن نمی‌کنم.
وی در ادامه نیز خاطرنشان کرد: نویسنده برای دل خودش می‌نویسد و احتیاج دارد که بنویسد و خودش را تخلیه کند. مثلاً وقتی فردی ناراحت، عصبی، خوشحال و… است، دوست دارد بنویسد و با نوشتن به آرامش می‌رسد و آرامشی که با نوشتن بدست می‌آید با چیز دیگری قابل قیاس نیست. نویسنده مثل شاعر نیاز به الهام و تخیل ندارد و این‌که حین نوشتن چیزی به ذهنش خطور کند و یا بخواهد منتظر بماند چیزی الهام شود، بعد شروع به نوشتن کند درست نیست.

وی در ادامه گفت: پیش از هر چیز، علاقه بیش از حد به نوشتن از کودکی باعث شد بنویسم و مسئله بعدی طبق بیان حضرت آقا، که زنده نگه‌داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست، سرلوحه من قرار گرفت و به همین دلیل در بخش ادبیات پایداری بیشتر مشغول به فعالیت هستم.
وی درخصوص نوآوری در ادبیات گفت: نوآوری ‌بستگی دارد در شعر باشد یا در نثر که هر کدام متفاوت است. مثلاً در نوشتن بستگی به قلم هر فرد دارد. ممکن است یک داستان را به ۱۰ نفر بدهیم و هر کدام یک مدل بنویسند.
وی در ادامه با اشاره به این مطلب که، هر اثر جدیدی خودش یک نوع نوآوری است، گفت: آثار احمد محمود را خیلی دوست دارم، همچنین آثار حمید حسام را.
وی درباره آثار در دست تالیف خود گفت: در‌حال حاضر نگارش کتاب شهید محمدجعفر سعیدی، از شهدای گناوه را در دست دارم و منتظر مصاحبه‌های شهید عباس آبیاری هستم برای یک کتاب دیگر، همچنین در حال نگارش کتابی در مورد شهید مدافع حرم استان البرز شهید الیاسی هستم.
خدابخش دهقی در پایان صحبت خود در مورد فرمول نویسندگی بیان کرد: برای نویسندگی باید فرمول خواندن، خواندن، خواندن، نوشتن، نوشتن، نوشتن و تمرین کردن را درنظر گرفت. یک فرد از زیاد نوشتن و زیاد خواندن نویسنده خوبی می‌شود. خودم را در این حوزه هنوز اول راه می‌بینم و اینطور نیست که بگویم قدیمی هستم و نصحیتی به نویسندگان تازه وارد نمایم. اما در این حوزه باید تلاش کرد، زحمت کشید، تجربه کسب کرد و سختی کار را چشید.

استفاده از خبر با ذکر منبع بلامانع است