گروه ورزش- وحید استرون
تا سال ۱۳۹۰ مبالغ قراردادهای بازیکنان داخلی لیگ برتر فوتبال ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیون تومان بود و در سال ۹۱ مبالغ یک میلیاردی باعث اعتراضات مردم شد که یک بازیکن چه‌کار می‌کند که یک میلیارد تومان دریافت می‌کند. اما وقتی روز گذشته رسول پناه، مدیر عامل پرسپولیس اعلام کرد که برخی از بازیکنان پرسپولیس برای تمدید مبالغ ۲۰ تا ۳۰ میلیارد تومانی را درخواست می‌کنند، شنیدن این خبر از سوی مردم و کارگرانی که طبق مصوبه شورایعالی کار، حقوق و دستمزدشان در سال به ۳۵ میلیارد تومان نمی‌رسد، شوکه کننده بود. البته باشگاه استقلال، سپاهان، تراکتور و اکثر تیم‌هایی پرمهره لیگ با این مبالغ مواجه هستند.
برخی معتقدند که با قانون جدید منع به‌کارگیری بازیکن و مربی خارجی در لیگ فوتبال، قیمت‌های بازیکنان سربه‌فلک کشدیده است. البته این صحبت خیلی هم دور از ذهن نیست و می‌توان در این رابطه افزایش قیمت دروازه‌بانان داخلی را تا سال ۸۸ و با قانون ممنوعیت به‌کارگیری دروازه‌بانان خارجی، مثال زد. در سال ۸۷ و لیگ نهم بود که با پیشنهاد عزیزالله محمدی، رئیس سازمان لیگ و البته حمایت فدراسیون فوتبال، استفاده از دروازه‌بان خارجی در لیگ برتر ممنوع شد. این قانون در شرایطی اجرا شد که بعد از احمد رضا عابدزاده، تیم ملی سنگربان مطمئنی نداشت و تیم‌های لیگ برتری به دنبال به‌کار گیری دروازه بان‌های خارجی بودند. اما دو سال بعد و با افزایش نجومی قیمت دروازه‌بانان داخلی و ظهور پدیده‌ای همچون مهدی رحمتی در چارچوب دروازه تیم ملی، این قانون برداشته شد. حالا نیز برخی دیگر دلیل افزایش درآمد و دستمزد بازیکنان فوتبال را حضور دلال‌ها در کنار مدیرعاملان تیم‌های بزرگ می‌دانند و در این بین فقط ۳۰ تا ۴۰ درصد مبلغ قرارداد بازیکنان به آنها پرداخت می‌شود. همچنین بازیکنان درجه یک فوتبال، برخی مواقع و در زمان تمدید قرارداد با یک خداحافظی سوری و با به‌هیجان آوردن فالوورها و طرفداران میلیونی‌شان مدیرعامل و اعضای هیات مدیره تیم را تحت فشار می‌گذارند که به افزایش دستمزد چند میلیاردی‌شان تن دهند.
*قیمت‌های باور نکردنی
در شرایطی که به باور بسیاری از کارشناسان، بازار فوتبال داخلی انحصاری شده، تیم‌های لیگ برتری برای یک بازیکن درجه دو ایرانی باید حداقل هشت میلیارد تومان بپردازند، چندی پیش یکی از بازیکنان برای تمدید قراردادش با باشگاه استقلال پیشنهاد مبلغ ۱۵ میلیارد را داده بود. همچنین پیشنهاد مالی یک مربی برای دستمزد سالیانه ۲۴ میلیارد یا قرارداد سه ساله ۵۰ میلیارد تومانی مربی دیگر، دود از سر هر طرفدار فوتبالی بلند می‌کند. سوال اصلی زمانی مطرح می‌شود که چطور تیم‌های لیگ برتری این مبالغ را برای ۱۸ بازیکن خود و کادرفنی‌شان پرداخت می‌کنند؟ این منابع هنگفت و باور نکردنی در روزهایی که مردم کشور از فقر و تورم فریادشان به آسمان بلند شده، چطور در ورزش فوتبال و بر خلاف ورزش‌های دیگر هزینه می‌شود؟ اصلا این پول‌ها از کجا تأمین می‌شود؟ مگر دولت به عنوان متولی دو تیم استقلال و پرسپولیس، از کمبود نقدینگی و خزانه خالی در عذاب نیست؟ نقش ایجنت‌ها و دلال‌ها این وسط چیست؟ چقدر نقش اینستاگرام و فضای مجازی در این بین تعیین کننده است؟
*فوتبال را تعطیل کنید
محمد دادکان، رئیس اسبق فدراسیون فوتبال که از این موضوع حسابی کلافه شده، می‌گوید: بهتر است فوتبال ایران را یک سال تعطیل کنند تا دوباره سر و سامان بگیرد چون با این وضعیت و مشکلاتی که در فیفا داریم، احتمالا فوتبال تعلیق خواهد شد. متاسفانه دست مدیران باشگاه‌ها و دلال‌ها در یک کاسه است و برای بقای خودشان قراردادهای نجومی امضا می‌کنند اما آخرش هم به عراق و بحرین می‌بازیم.
*شرایط اقتصادی ما با قطر و بلژیک تفاوت بسیاری دارد
عزیزالله عزیز محمدی، رئیس اسبق سازمان لیگ و رئیس فعلی اتحادیه باشگاه‌های فوتبال، نیز صحبت‌های دادکان را تایید می‌کند و به «وطن امروز» می‌گوید: این موضوع جدیدی در فوتبال ما نیست و از سال‌ها پیش شرایط فوتبال ما به‌گونه‌ای پیش رفت که از حرفه‌ای شدن فقط شرایط مالی بازیکنان را لحاظ کردیم، در صورتی‌که هیچ عنوان قهرمانی در آسیا نداشتیم. بازیکن ما با یک خداحافظی و انتقاد در صفحه اینستاگرامش، چند میلیارد تومان به قراردادش اضافه می‌کند. البته نباید پیشنهاد تیم‌های خارجی را نادیده بگیریم، بازیکنان داخلی وقتی به قطر و کشورهای بلژیک و هلند می‌روند این مبالغ را دریافت می‌کنند، اما شرایط اقتصادی آنها کجا و شرایط اقتصادی کشور ما کجا. همچنین این کشورها ستاره‌های لیگ ما را جذب می‌کنند و خیلی از بازیکنان چندین میلیاردی ایرانی را حتی نمی‌بینند، در صورتی‌که در لیگ ما مشتری فراوان دارند.
وقتی از او می‌پرسیم که چرا این مبالغ پرداخت می‌شود، عزیزمحمدی اظهار می‌کند: عوامل متعددی در تعیین و به‌وجود آوردن قیمت‌های کاذب بازیکنان در کشور ما دخیل است. در شرایط عادی بازیکنان و مربیانی که با یک رقم در سال گذشته مشغول به‌کار بوده‌‌اند، امسال باید با یک درصد مشخص بین ۱۰ تا ۲۰ درصد افزایش، فصل خود را با یک تیم دیگر آغاز یا با تیم خود تمدید کنند، ولی متاسفانه جهش این مبالغ گاهی به ۴۰۰ تا ۵۰۰ درصد است. متاسفانه تقاضا وجود نداشته باشد، اقبالی هم به سمت این بازیکنان و مربیان نخواهد بود، حالا چرا این تقاضا به وجود می‌آید و بازیکن ظهر در باشگاه پرسپولیس است، اما عصر در باشگاه تراکتور یا استقلال قرارداد می‌بندد یا بلعکس، عوامل متعددی دارد. یکی از این عوامل خود مردم و صفحات مجازی هستند که مدیرعامل تیم را تحت فشار می‌گذارند که اگر با این بازیکن یا مربی تمدید یا قرداد نبندید تبعات عدم نتیجه‌گیری تیم برعهده شما است و هجوم هوداران به سمت شما می‌آید، این امر در قیمت‌گذاری بازیکنان بسیار موثر است. متاسفانه فدراسیون، سازمان لیگ و وزارت ورزش خود را کنار کشیده‌اند و دخالتی در رقم‌ها قردادها ندارند و همین امر دست دلال‌ها را برای همکاری با مدیرعاملان تیم‌ها باز گذاشته است و برخی از آنها ۳۰ تا ۴۰ درصد مبلغ قرارداد را به بازیکنان می‌پردازند و کسی از سرنوشت مابقی پول‌ها بی‌اطلاع است. البته این موضوع بیشتر در مورد بازیکنان خارجی و درجه چندم است.
رئیس اتحادیه باشگاه‌های فوتبال در ادامه می‌افزاید: تا چند سال پیش ما سقف قرداد داشتیم، اما باشگاه‌ها به‌صورت زیر میزی و آپشن‌های سوری و پاداش‌ها مبالغ بازیکنان درجه یک و ملی پوش را پرداخت می‌کردند. همان‌طور که دیدیم چندی پیش در قرارداد بیرانوند، مدیرعامل باشگاه روی سربرگ، مبلغ یک و نیم میلیارد تومان به قرارداد او اضافه کرده بود که در تیم پرسپولیس بماند. طبق مقررات سازمان لیگ، باید قراردادها و جزئیات آن ثبت شود و اگر این شفافیت از سوی باشگاه‌ها وجود داشته باشد در کنترل قیمت بازیکنان فوتبال بسیار موثر است، اما به دلایلی که عرض کردم این اتفاق رخ نمی‌دهد و حالا قیمت یک بازیکن درجه چندم لیگ به بیش از ده میلیارد تومان رسیده است، کما اینکه در چند سال پیش رقم قردادهای دو تیم استقلال و پرسپولیس منتشر شد ولی به دلیل اعتراض مدیرعامل‌ها و افراد با نفوذ و خود فوتبالیست‌ها که باید برمبنای آن درآمد مالیات می‌دادند، خیلی سریع این قانون برداشته شد.
استفاده از خبر با ذکر منبع بلامانع است
